Praca prezentuje analizę zjawiska hegemonii Stanów Zjednoczonych Ameryki w okresie pozimnowojennym, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska turbulencji, charakteryzującego omawiany okres. Praca składa się z dwóch części: teoretycznej, gdzie dokonana została analiza zjawiska hegemonii i turbulencji z uwzględnieniem czynników determinujących istnienie hegemonii takich jak siła, wola oraz legitymacja. Część druga rozprawy przynosi analizę hegemonii Stanów Zjednoczonych, doktryn i deklaracji obecnych w amerykańskiej polityce zagranicznej po 1989 roku oraz ich realizacji w turbulentnym środowisku międzynarodowym. Poprzez analizę faktycznej i realizowanej strategii USA udało się wykazać, że państwo to, dzięki sprzyjającym warunkom, maksymalizuje swoją potęgę, dobro systemu sytuując na dalszym planie. Kryzysy, jakie pojawiają się w systemie są szansą na zwiększenie przewagi hegemona, a Stany Zjednoczone dysponują wystarczającą potęgą pozwalającą na zniwelowanie skutków ewentualnych niepowodzeń. Nie oznacza to jednak że hegemonia USA jest szkodliwa dla systemu międzynarodowego. Świadczy jednak o tym, że państwo to, pomimo posiadanych możliwości i zasobów poświęca niewystarczająco dużo energii stabilności i rozwojowi systemu międzynarodowego. Badania przeprowadzone w tej części obszaru badawczego prowadzą także do wniosku, Stany Zjednoczone Ameryki, pomimo supremacji militarnej i ekonomicznej nie posiadają spójnej strategii rozwoju systemu międzynarodowego, tym samym nie dostarczają do systemu informacji odnośnie przyszłości systemu. Może to skutkować narastaniem turbulencji związanych z kształtowaniem się koalicji antyhegemonicznych.